In november werd collega Esther van Bommel in het zonnetje gezet met haar 12,5-jarig jubileum. Terecht, want wat zijn we zonder Esther? In de speeches werd ze geroemd om haar betrokkenheid, positieve instelling en perfectionisme. Ze staat altijd voor iedereen klaar, maar staat onder bepaalde collega’s ook bekend als rauwdouwer (de vaatwasser wordt door Esther niet ingeruimd, maar de vaat wordt erin gegooid). Kortom, een geliefde collega die stiekem het liefst zelf de jubileumviering had geregeld. Maar hoe vond Esther het zelf eigenlijk om in de spotlights te staan?
‘Het was een super gezellig feestje. Met mijn dochters en schoonzoons erbij, hartstikke leuk. Maar dat podium. Je kent me, ik ben een open boek en ik heb tien jaar bij het toneel gezeten, maar om daar op deze manier te staan en toegesproken te worden…niks voor mij! Bloednerveus was ik.’
‘Jazeker, dat hoop ik te halen. Dat gaat net lukken, kan ik daarna meteen met pensioen! Ik ga met zoveel plezier naar mijn werk, echt nooit met tegenzin. Nou heb ik ook wel heel afwisselend werk. Destijds begon ik als invalskracht achter de receptie en dat werd op een gegeven moment een vaste baan. In de loop van de tijd ben ik meer uren gaan werken en telkens kwam er weer wat anders bij. Inmiddels doe ik de administratie voor de afdeling Realisatie, regel de reclame-uitingen op de bouwplaatsen, beheer de kantoorvoorraden, verhelp printerstoringen, stuur de schoonmaaksters aan, zorg dat drie keer per jaar de glasbewassing van het pand gedaan wordt én ik zit nog steeds twee middagen achter de receptie.’
‘Haha, ik ben de juffrouw Jannie van kantoor, je vindt mij op alle afdelingen en ik probeer altijd te helpen. In mijn begintijd heb ik, toen ze geen secretaresse konden vinden, ongeveer twee jaar de secretariële taken op me genomen. Ik had niet de ervaring, maar wil altijd alles leren. Dat ging prima, behalve het notuleren. Dat bleek een vak apart. Mijn notulen waren een compleet boekwerk! De facilitair manager hamerde erop dat het véél korter moest. Zo’n beetje als “Mand”! En dat ging me steeds beter af uiteindelijk.
Maar ik vind alles even leuk en ik blijf graag uitgedaagd worden in mijn werk en verrast worden. Een tijdje terug kreeg ik een telefoontje bij de receptie en die persoon vroeg of ik de linker of de rechter was. Geen idee waar de beste man het over had. Bleek op de contactpagina van onze website een foto van Willeke en mij achter de balie te staan. Nooit gezien.’
Hoewel er steeds meer vrouwen in de bouw werken, is het natuurlijk nog steeds een mannenwereld. Je vertelde dat je hiervoor juist in een echte vrouwenwereld werkte. Hoe was die overstap?
‘Ik kom inderdaad uit een drogisterij- en parfumerieorganisatie waar veel vrouwen werken. Dan is dit wel even wat anders. Maar ik vind het heerlijk en voel me als een vis in het water. Iedereen is heel open en transparant. Daar hou ik van. Toen ik hier begon, werkten er maar vijf vrouwen en nu bijna twintig. We zijn inmiddels op bijna elke afdeling vertegenwoordigd en dat is een goede ontwikkeling vind ik. Ook steeds meer meiden die stage komen lopen, echt leuk. Dat is goed voor het bedrijf. Sowieso zou ik niet meer terug willen, de mannenwereld bevalt me veel beter.’
